Ale pod europejską nazwą, w dalszym ciągu była chińska treść. Mechanizm działania akupunktury w XVII wiecznej Europie był nieznany, tak jak zdumiewająco różna – a więc obca i nieznana była dla białych ludzi cała kultura Państwa Środka. Nie mniej efekty lecznicze chińskiego wkłuwania w ludzi metalowych igieł, były na tyle fascynujące, że zaczęto w Europie poważnie dociekać ich przyczyny. Rozpoczynająca się w tym czasie Epoka Oświecenia – czas badań naukowych; otaczającej rzeczywistości i ludzkich ciał, skonfrontowała tradycyjne - starożytne chińskie podstawy akupunktury, z powstającą europejską wiedzą medyczną. W XIX wieku powstały; neurologia i fizjologia, których język miał się nijak do chińskich przekazów objaśniających mechanizmy akupunktury. Ówczesne badania japońskich, niemieckich i rosyjskich neurofizjologów – stworzyły nową możliwość opisu efektów drażnienia skóry - inną, od starożytnej chińskiej. Podstawą tych badań była obserwacja efektów odruchu nerwowego (łac. reflex). Tak powstała w XX wieku REFLEKSOTERPIA, i tak też współcześnie lekarze postrzegają AKUPUNKTURĘ.

Czemu nie nazywać jednak akupunktury - akupunkturą?

Otóż obecnie pod nazwą akupunktury, rozumie się metodę, której zasady tłumaczone są w dalszym ciągu pojęciami rodem ze starożytnych Chin, zupełnie obcymi współczesnej medycynie – utrudniającymi prowadzenie badań naukowych.

Chcąc więc ułatwić zrozumienie mechanizmów działania akupunktury współczesnym lekarzom (a również pacjentom), w wielu krajach na świecie jak i w Polsce, mechanizmy działania akupunktury opisuje się językiem neurofizjologii – nauki o funkcjonowaniu układu nerwowego. Wydaje się to koniecznym dla zrozumiałego objaśnienia jej mechanizmów, a przez to trwałego osadzenia akupunktury w zachodniej medycynie.

A więc AKUPUNKTURA, to po prostu REFLEKSOTERAPIA – ta sama metoda, tylko inaczej nazwana i innym językiem wyjaśniana. To współczesny opis akupunktury, inny od opisu starochińskiego. Lekarze uprawiający w XX wieku w Polsce akupunkturę, zrzeszeni byli najpierw w Sekcji Refleksoterapii POLSKIEGO TOWARZYSTWA LEKARSKIEGO. Dopiero gdy sekcja liczyła ponad tysiąc lekarzy, została przekształcona w Polskie Towarzystwo Akupunktury. Obecnie refleks (odruch nerwowy), jest podstawowym zjawiskiem, jakim wyjaśnia się efekty drażnienia skóry; wkłuwaniami igieł (akupunktura), jej uciskaniem (presura), uciskaniem palcem (digitopresura), uciskaniem gwoździem (klawiterapia) itd…

Tak więc AKUPUNKTURA, to to samo co Refleksoterapia (czyli po polsku TERAPIA ODRUCHOWA) – jednak tłumaczona innymi pojęciami.

Pod tymi trzema terminami kryje się jedna metoda, której uczę w Polskiej Szkole Refleksoterapii. W jaki sposób rozumiem REFLEKSOTERAPIĘ i możliwości jej zastosowań – opisałem w książce „Podstawy REFLEKSOTERAPII”, która jest jedną z lektur dla uczestników kursu KLAWITERAPII.